Musselweg 144

Het perceel van Musselweg 144 was vroeger één geheel met het perceel van Bovensteveenweg 6 . We weten nog niet wanneer het huis op Musselweg 144 is gebouwd. Het stond er op 29 april 1908 . Dat weten we omdat eigenaren Jan Berends Meems en Wupke Tuin het huis aan de Musselweg aan bakker Meerten Luursema verkopen. De koopprijs bedraagt ƒ2000. Bij de woning is maar een klein stukje grond van ca.220 m 2 (bron RHC GrA T120-54- 2262) . Het ontbreken van een grote tuin is uitzonderlijk. Zeker voor die tijd, waarin iedereen grond moest hebben om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Voor Luursema is dit geen belemmering. Hij heeft dus andere plannen, zou je denken. Een bakkerij lijkt het meest aannemelijk. Tussen Musselkanaal en Onstwedde was nergens een bakker te vinden. Misschien ook niet nodig, omdat het ontbijt hoofdzakelijk was gebaseerd op dikke pannenkoeken en brij, maar toch. Bakker Timmer van Musselweg 41 had in 1884 de bakkerij al gesloten en van bakker Drok op Musselweg 116 zou niemand al iets weten. Het zijn maar aannames en voor “historisch onderzoek” zou dat niet zo mogen zijn. Bij één van de volgende bezoeken aan het Rijksarchief gaan we ons dus verdiepen in de archieven van de Kamer van Koophandel. Wie de vorige bewoners waren van Musselweg 144 zoeken we nog uit in de Bevolkingsregisters. Luursema heeft hier waarschijnlijk nooit gewoond. Waarschijnlijk is koopman Pieter Poppema huurder van het huis. Hij heeft een handel in stro maar ook een (overdraagbare) tapvergunning. Ook voor het schenken van sterke drank. Hij “leent” de vergunning uit aan hotelhouder Roelf Jan Smit in Musselkanaal. Smit wacht op een eigen vergunning, maar de gemeente verstrekt die maar met mondjesmaat. Daardoor was er in die tijd met een tapvergunning goud te verdienen. Pieter ontvangt ƒ2500,- voor het beschikbaar stellen van de vergunning. Kort daarna, op 7 mei 1924, koopt hij zijn woonhuis van bakker Meerten Luursema. De koopprijs bedraagt ƒ1600,- (bron RHC GrA 120--118-181) . Als je nu denkt dat hij cash heeft afgerekend met Luursema, dan heb je het mis; hij leent ƒ1400 van Johannes Reurich om het huis te kunnen kopen (bron RHC GrA 120-118-182) . We weten niet hoelang Pieter z’n tapvergunning heeft uitgeleend. Zeker is dat de caféfunctie later weerteruggekeerd is op Musselweg144. In 1946 is Pieter 81 jaar. Blijkbaar tijd om het kalmer aan te doen, want hij stopt dan met de strohandel; het cafébedrijf blijft hij nog doen tot zijn overlijden. Na diens overlijden blijft moe Iktje het bedrijf runnen tot aan haar dood (bron RHC GrA 2524-2306492) . De kinderen laten het café en woonhuis veilen op 18 januari 1951 . Geert Deiman van Musselweg 100 koopt het voor ƒ6200. Volgens de akte moet hij zelf zorgen voor ontruiming (bron RHC GrA OZ4-01042-063-WST) . Hij verhuurt het café aan zijn neef Johann Bernard Deiman. Op 11 maart 1958 verkoopt Geert Deiman de kroeg aan Johannes Bernardus Heine uit de Exloërkijl. Deiman krijgt er ƒ6500 voor. Een week later kan Heine al beschikken over de kroeg (bron: RHC GrA OZ4-1123-172-WST) . Maar ook Heine woont hier niet lang. Op 2 februari 1961 verkoopt hij het cafébedrijf aan melkrijder Jan Wijnholds van Musselweg 139 . Voor het onroerend goed betaalt Wijnholds ƒ8500. Voor Goodwill en het klantenbestand betaalt hij ƒ3000. Er wordt geen datum van overdracht vastgesteld, maar elke week dat de overdracht op zich laat wachten ontvangt Wijnholds ƒ20 van Heine (bron: RHC GrA OZ4-1158-098-WST) . Jan Wijnholds heeft grote verwachtingen en gaat aan de slag; de kroegruimte wordt verdubbeld. Wordt vervolgd….. Musselweg 142a Musselweg 146 Musselweg 116 en hoger